Най-четени
1. zahariada
2. radostinalassa
3. varg1
4. leonleonovpom2
5. kvg55
6. wonder
7. mt46
8. planinitenabulgaria
9. sparotok
10. hadjito
11. getmans1
12. stela50
13. zaw12929
14. tota
2. radostinalassa
3. varg1
4. leonleonovpom2
5. kvg55
6. wonder
7. mt46
8. planinitenabulgaria
9. sparotok
10. hadjito
11. getmans1
12. stela50
13. zaw12929
14. tota
Най-популярни
1. shtaparov
2. katan
3. wonder
4. leonleonovpom2
5. mt46
6. dobrota
7. vidima
8. ambroziia
9. bojil
10. donkatoneva
2. katan
3. wonder
4. leonleonovpom2
5. mt46
6. dobrota
7. vidima
8. ambroziia
9. bojil
10. donkatoneva
Най-активни
1. sarang
2. vesonai
3. radostinalassa
4. lamb
5. hadjito
6. samvoin
7. manoelia
8. bateico
9. mimogarcia
10. sekirata
2. vesonai
3. radostinalassa
4. lamb
5. hadjito
6. samvoin
7. manoelia
8. bateico
9. mimogarcia
10. sekirata
Постинг
22.03.2023 08:13 -
2. БЪЛГАРСКИЯТ ПЪТ КЪМ ТАКА НАРЕЧЕНАТА ВАРНА
Автор: devnenetz
Категория: История
Прочетен: 242 Коментари: 0 Гласове:
Последна промяна: 22.03.2023 14:55
Прочетен: 242 Коментари: 0 Гласове:
0
Последна промяна: 22.03.2023 14:55
Ο ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΌΣ ΔΡΌΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΛΕΓΌΜΕΝΗ ΒΑΡΝΑ
Μια Ανώνυμη Ιστορία της Ντέβνηα (Μέρος Πρώτο)
... Περίπου το έτος 665 ο Ασπαρούχ - ο τρίτος Ὄγλον (γιος) του Κουμπράτ του Σοφού, διέσχισε τους ποταμούς Δνείπερο και Δνείστερο με την ηγετική του φάλαγγα, κατέλαβε την αρχαία πόλη-φρούριο Ἴστρον στο δέλτα του Δούναβη και εγκαταστάθηκε εκεί με τη φυλή του Δούλο. Εκείνη την εποχή οι Βούλγαροι ήταν ειδωλολάτρες και αυτός - ο πανούργος, πανούργος και σοφός (Μαντάρ) γιος του Κουμπράτ ήταν ο κήρυκάς τους. Ο τόπος Ίστρον ήταν γνωστός για τις ισχυρές οχυρώσεις του, την εξαιρετική φυσική του προστασία από τα γύρω ύδατα και την εξαιρετικά δύσκολη για μάχη βαριά οπλισμένων στρατευμάτων περιβάλλουσα έλη, βάλτους και γκιζάλατα. Μέσα σε περίπου 6 χρόνια, ο Ασπαρούχ ανοικοδόμησε τα κτίρια της πόλης και το τείχος της ακρόπολης. Είναι ευρέως γνωστό ότι το 680 ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Δ" Πογκόνατος οργάνωσε στρατιωτική εκστρατεία κατά του Ασπαρούχ, ηγούμενος μιας σημαντικής στρατιωτικής δύναμης από ξηράς και ενός μικρού ναυτικού σχηματισμού. Οι Βούλγαροι, διαισθανόμενοι ότι οι Ρωμαίοι επρόκειτο να τους επιτεθούν, κατέφυγαν ήρεμα και χωρίς πανικό στην όμορφα αμυνόμενη νησιωτική τοποθεσία τους και κατέλαβαν τις θέσεις που τους είχαν ανατεθεί για την άμυνα. Επί τέσσερις ημέρες δεν επέτρεψαν στους Ρωμαίους να πατήσουν το πόδι τους στο νησί. Σποραδικές μάχες έλαβαν χώρα κατά μήκος της ακτογραμμής και στους απέραντους βάλτους. Οι Ρωμαίοι δεν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν μια μαζική ναυτική απόβαση επειδή ο στόλος τους αποδείχθηκε μικρός. Κάθε προσπάθεια των Ρωμαίων να αποβιβαστούν αποκρούστηκε από τους Βούλγαρους, οι οποίοι πολέμησαν με μεγάλη οργάνωση και αυτοθυσία. Όλοι οι Βούλγαροι άνδρες και γυναίκες, τυφεκιοφόροι, εθελοντές και εθελόντριες, ήταν έτοιμοι να πεθάνουν και πολέμησαν με μεγάλη επιτυχία. Η παράκτια περιοχή, τα βράχια, οι μεγάλοι ογκόλιθοι και τα έλη ήταν ανυπέρβλητα για τους Ρωμαίους διοικητές και μαχητές. Το βουλγαρικό ιππικό έκανε ελιγμούς σε όλο το νησί και υπερασπίστηκε με επιτυχία την ακτογραμμή σε κάθε απόπειρα θαλάσσιας εισβολής. Στα έλη, ελαφρά οπλισμένοι και εξαιρετικά κινητικοί Βούλγαροι μαχητές ξεπήδησαν ξαφνικά από τα καλάμια και τους βάλτους, σκοτώνοντας, πνίγοντας και νικώντας τους βαριά κινητικούς Ρωμαίους μισθοφόρους. Τη νύχτα, στη μεγάλη όχθη, στη στέπα, το βουλγαρικό ιππικό επιτίθετο στο εντελώς αδρανές και εντελώς άχρηστο ρωμαϊκό ιππικό στα μετόπισθεν, τραυματίζοντας, σκοτώνοντας και αιχμαλωτίζοντας τους ρωμαίους ιππείς και στη συνέχεια υποχωρούσε γρήγορα και επιτυχώς και απέφευγε την καταδίωξη πίσω, στο εσωτερικό της στέπας. Ο αυτοκράτορας έμαθε με μεγάλο πόνο ότι οι Ρωμαίοι που έβρισκε κάθε πρωί σκοτωμένους από τους Βούλγαρους είχαν βγάλει τα μάτια τους. Όλες αυτές οι αποτυχίες μείωσαν το αγωνιστικό πνεύμα των Ρωμαίων, αποθάρρυναν τους Ρωμαίους διοικητές και στρατιώτες και η στρατιωτική εκστρατεία του αυτοκράτορα επρόκειτο να γνωρίσει μια άσχημη αποτυχία. Το τέταρτο βράδυ τρεις Βούλγαροι βουλευτές έφτασαν με το γιοτ του αυτοκράτορα. Μετέφεραν στον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Δ" Πογκονάτο χαιρετισμό από τον Ασπαρούχ και τον διαβεβαίωσαν ότι οι Ὄγλον επιθυμούσαν ειλικρινά να ζήσουν σε ειρήνη και ομόνοια μαζί του, με την αυτοκρατορία του και τους λαούς του. Τόνιζαν ότι ο Ασπαρούχ, όπως και ο σοφός πατέρας του Κουμπράτ, σεβόταν τους Ρωμαίους, ότι ήταν έτοιμος να καταλάβει την αραιοκατοικημένη περιοχή από τον Δούναβη μέχρι το όρος Χεμ και, μετά από ειδική συνθήκη, να αναλάβει την άμυνα του Βυζαντίου από τις επιθέσεις του Βορρά. Ο Ασπαρούχ διαβεβαίωσε τον αυτοκράτορα ότι στο βόρειο σκέλος του Δούναβη περισσότεροι από 300.000 Βούλγαροι και οι σύμμαχοί του περίμεναν το σήμα του- ότι ήταν σε πλήρη ετοιμότητα για να διασχίσουν τον ποταμό και να κατευθυνθούν προς τις περιοχές που τους είχε ορίσει ο Ασπαρούχ στους πρόποδες του Δούναβη. Του είπαν ότι η Αυτού Μεγαλειότητα Ασπαρούχ ήθελε ειρήνη, όχι πόλεμο. Τον διαβεβαίωσαν ότι ο Ασπαρούχ πίστευε στη σύνεση και την καλοσύνη του αυτοκράτορα και του λαού του. Πριν από την αυγή επιτεύχθηκε συμφωνία για το σχέδιο που πρότειναν οι Βούλγαροι και την αυγή ο αυτοκράτορας απέπλευσε για το Νέσεμπαρ. Η ανάγκη να αντιμετωπιστεί ο οξύς πόνος των ποδιών του αυτοκράτορα ήταν ένα τέχνασμα των συμβούλων του για να καταπνίξουν τη δυσαρέσκεια της αυτοκρατορικής ελίτ της Κωνσταντινούπολης για τον χαμένο πόλεμο κατά των βαρβάρων. Έτσι τέθηκαν οι βάσεις για την ταχεία και πανικόβλητη υποχώρηση των Ρωμαίων προς την Κωνσταντινούπολη. Ο Ασπαρούχ και η εμπροσθοφυλακή του καταδίωξαν τους Ρωμαίους και χωρίς μάχη, και χωρίς περαιτέρω απώλειες, έφτασαν στο τ. Βάρνα (πρώην πόλη της Μαρκιανόπολης). Σύμφωνα με τη συμφωνία με τον αυτοκράτορα εγκαταστάθηκαν εκεί, καθιστώντας την ίδια πρωτεύουσα της Ασπαρούχ Βουλγαρίας. Πώς συνέβη αυτό, θα το μάθουμε στο δεύτερο μέρος αυτής της ενδιαφέρουσας ιστορίας, η οποία έχει διαγραφεί εντελώς από τη
βουλγαρική λαϊκή μνήμη κατά τη διάρκεια των πέντε αιώνων της τουρκικής κυριαρχίας... ДИЕБИ
Αυτή η αφήγηση ήρθε στο φως στο πολύ θλιβερό τέλος του 2021, όταν πέρασε απαρατήρητη το 1340ο έτος του πρώτου ευρωπαϊκού κράτους που κάποτε ονομαζόταν Δούναβης (Ντέβνα) Βουλγαρία!
…………………………………………………………………………
Μια Ανώνυμη Ιστορία της Ντέβνηα (Μέρος Πρώτο)
... Περίπου το έτος 665 ο Ασπαρούχ - ο τρίτος Ὄγλον (γιος) του Κουμπράτ του Σοφού, διέσχισε τους ποταμούς Δνείπερο και Δνείστερο με την ηγετική του φάλαγγα, κατέλαβε την αρχαία πόλη-φρούριο Ἴστρον στο δέλτα του Δούναβη και εγκαταστάθηκε εκεί με τη φυλή του Δούλο. Εκείνη την εποχή οι Βούλγαροι ήταν ειδωλολάτρες και αυτός - ο πανούργος, πανούργος και σοφός (Μαντάρ) γιος του Κουμπράτ ήταν ο κήρυκάς τους. Ο τόπος Ίστρον ήταν γνωστός για τις ισχυρές οχυρώσεις του, την εξαιρετική φυσική του προστασία από τα γύρω ύδατα και την εξαιρετικά δύσκολη για μάχη βαριά οπλισμένων στρατευμάτων περιβάλλουσα έλη, βάλτους και γκιζάλατα. Μέσα σε περίπου 6 χρόνια, ο Ασπαρούχ ανοικοδόμησε τα κτίρια της πόλης και το τείχος της ακρόπολης. Είναι ευρέως γνωστό ότι το 680 ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Δ" Πογκόνατος οργάνωσε στρατιωτική εκστρατεία κατά του Ασπαρούχ, ηγούμενος μιας σημαντικής στρατιωτικής δύναμης από ξηράς και ενός μικρού ναυτικού σχηματισμού. Οι Βούλγαροι, διαισθανόμενοι ότι οι Ρωμαίοι επρόκειτο να τους επιτεθούν, κατέφυγαν ήρεμα και χωρίς πανικό στην όμορφα αμυνόμενη νησιωτική τοποθεσία τους και κατέλαβαν τις θέσεις που τους είχαν ανατεθεί για την άμυνα. Επί τέσσερις ημέρες δεν επέτρεψαν στους Ρωμαίους να πατήσουν το πόδι τους στο νησί. Σποραδικές μάχες έλαβαν χώρα κατά μήκος της ακτογραμμής και στους απέραντους βάλτους. Οι Ρωμαίοι δεν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν μια μαζική ναυτική απόβαση επειδή ο στόλος τους αποδείχθηκε μικρός. Κάθε προσπάθεια των Ρωμαίων να αποβιβαστούν αποκρούστηκε από τους Βούλγαρους, οι οποίοι πολέμησαν με μεγάλη οργάνωση και αυτοθυσία. Όλοι οι Βούλγαροι άνδρες και γυναίκες, τυφεκιοφόροι, εθελοντές και εθελόντριες, ήταν έτοιμοι να πεθάνουν και πολέμησαν με μεγάλη επιτυχία. Η παράκτια περιοχή, τα βράχια, οι μεγάλοι ογκόλιθοι και τα έλη ήταν ανυπέρβλητα για τους Ρωμαίους διοικητές και μαχητές. Το βουλγαρικό ιππικό έκανε ελιγμούς σε όλο το νησί και υπερασπίστηκε με επιτυχία την ακτογραμμή σε κάθε απόπειρα θαλάσσιας εισβολής. Στα έλη, ελαφρά οπλισμένοι και εξαιρετικά κινητικοί Βούλγαροι μαχητές ξεπήδησαν ξαφνικά από τα καλάμια και τους βάλτους, σκοτώνοντας, πνίγοντας και νικώντας τους βαριά κινητικούς Ρωμαίους μισθοφόρους. Τη νύχτα, στη μεγάλη όχθη, στη στέπα, το βουλγαρικό ιππικό επιτίθετο στο εντελώς αδρανές και εντελώς άχρηστο ρωμαϊκό ιππικό στα μετόπισθεν, τραυματίζοντας, σκοτώνοντας και αιχμαλωτίζοντας τους ρωμαίους ιππείς και στη συνέχεια υποχωρούσε γρήγορα και επιτυχώς και απέφευγε την καταδίωξη πίσω, στο εσωτερικό της στέπας. Ο αυτοκράτορας έμαθε με μεγάλο πόνο ότι οι Ρωμαίοι που έβρισκε κάθε πρωί σκοτωμένους από τους Βούλγαρους είχαν βγάλει τα μάτια τους. Όλες αυτές οι αποτυχίες μείωσαν το αγωνιστικό πνεύμα των Ρωμαίων, αποθάρρυναν τους Ρωμαίους διοικητές και στρατιώτες και η στρατιωτική εκστρατεία του αυτοκράτορα επρόκειτο να γνωρίσει μια άσχημη αποτυχία. Το τέταρτο βράδυ τρεις Βούλγαροι βουλευτές έφτασαν με το γιοτ του αυτοκράτορα. Μετέφεραν στον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Δ" Πογκονάτο χαιρετισμό από τον Ασπαρούχ και τον διαβεβαίωσαν ότι οι Ὄγλον επιθυμούσαν ειλικρινά να ζήσουν σε ειρήνη και ομόνοια μαζί του, με την αυτοκρατορία του και τους λαούς του. Τόνιζαν ότι ο Ασπαρούχ, όπως και ο σοφός πατέρας του Κουμπράτ, σεβόταν τους Ρωμαίους, ότι ήταν έτοιμος να καταλάβει την αραιοκατοικημένη περιοχή από τον Δούναβη μέχρι το όρος Χεμ και, μετά από ειδική συνθήκη, να αναλάβει την άμυνα του Βυζαντίου από τις επιθέσεις του Βορρά. Ο Ασπαρούχ διαβεβαίωσε τον αυτοκράτορα ότι στο βόρειο σκέλος του Δούναβη περισσότεροι από 300.000 Βούλγαροι και οι σύμμαχοί του περίμεναν το σήμα του- ότι ήταν σε πλήρη ετοιμότητα για να διασχίσουν τον ποταμό και να κατευθυνθούν προς τις περιοχές που τους είχε ορίσει ο Ασπαρούχ στους πρόποδες του Δούναβη. Του είπαν ότι η Αυτού Μεγαλειότητα Ασπαρούχ ήθελε ειρήνη, όχι πόλεμο. Τον διαβεβαίωσαν ότι ο Ασπαρούχ πίστευε στη σύνεση και την καλοσύνη του αυτοκράτορα και του λαού του. Πριν από την αυγή επιτεύχθηκε συμφωνία για το σχέδιο που πρότειναν οι Βούλγαροι και την αυγή ο αυτοκράτορας απέπλευσε για το Νέσεμπαρ. Η ανάγκη να αντιμετωπιστεί ο οξύς πόνος των ποδιών του αυτοκράτορα ήταν ένα τέχνασμα των συμβούλων του για να καταπνίξουν τη δυσαρέσκεια της αυτοκρατορικής ελίτ της Κωνσταντινούπολης για τον χαμένο πόλεμο κατά των βαρβάρων. Έτσι τέθηκαν οι βάσεις για την ταχεία και πανικόβλητη υποχώρηση των Ρωμαίων προς την Κωνσταντινούπολη. Ο Ασπαρούχ και η εμπροσθοφυλακή του καταδίωξαν τους Ρωμαίους και χωρίς μάχη, και χωρίς περαιτέρω απώλειες, έφτασαν στο τ. Βάρνα (πρώην πόλη της Μαρκιανόπολης). Σύμφωνα με τη συμφωνία με τον αυτοκράτορα εγκαταστάθηκαν εκεί, καθιστώντας την ίδια πρωτεύουσα της Ασπαρούχ Βουλγαρίας. Πώς συνέβη αυτό, θα το μάθουμε στο δεύτερο μέρος αυτής της ενδιαφέρουσας ιστορίας, η οποία έχει διαγραφεί εντελώς από τη
βουλγαρική λαϊκή μνήμη κατά τη διάρκεια των πέντε αιώνων της τουρκικής κυριαρχίας... ДИЕБИ
Αυτή η αφήγηση ήρθε στο φως στο πολύ θλιβερό τέλος του 2021, όταν πέρασε απαρατήρητη το 1340ο έτος του πρώτου ευρωπαϊκού κράτους που κάποτε ονομαζόταν Δούναβης (Ντέβνα) Βουλγαρία!
…………………………………………………………………………
Тагове:
Следващ постинг
Предишен постинг
Няма коментари
Вашето мнение
За да оставите коментар, моля влезте с вашето потребителско име и парола.
Търсене
